Wieś lokowana przez biskupa Henryka Wogenapa 2 kwietnia 1332r. Ten sam biskup postanowił zbudować tutaj kościół. Powtórny akt lokacyjny wieś otrzymała w roku 1345 z rąk biskupa Hermana z Pragi. Budowa kościoła, jak i założenie parafii przypadło jednakże dopiero w II połowie XIV wieku, ale najwcześniejsza wzmianka o proboszczu przypada na rok 1481. Proboszczem tym był Jan Wilde, który w późniejszym okresie był biskupem sufraganem. Obecny kościół zbudowano w latach 1786 - 1787 i należy przypuszczać, że do budowy wykorzystano pozostałości murów po średniowiecznej świątyni.
Nowa świątynię ku czci św. św. Jana Chrzciciela i Apolonii konsekrował w roku 1789 biskup Ignacy Krasicki. W latach 1919 - 1921 powiększono go poprzez dobudowę prezbiterium i zakrystii.
Jest to budowla barokowa, murowana z cegły na podmurówce z kamienia, otynkowana. Pierwotnie była budowlą salową, ale w latach 1919 - 1921 zmieniono ją na dwuczłonową z węższym prezbiterium, do którego przylega nowa zakrystia.
Z drugiej strony, ale przy nawie znajduje się kruchta oraz kaplica chrzcielna.
Od zachodu natomiast widzimy wieżę, bardzo ubogą w zdobienia, jedynie narożniki ma zaokrąglone, które opięte są pilastrami. W górnej części niewielkie okna zakończone ostrołukowo z uskokami co świadczy o tym, że tradycja gotycka na Warmii nigdy nie wygasła. Wieńczy ją baniasty hełm przechodzący w smukłą latarnię, na której umieszczono
metalowy krzyż z chorągiewką. Na niej są dwie daty; 1787 czyli rok
ukończenia budowy i 1923, data zakończenia rozbudowy, chociaż
prawdopodobnie zakończono ją już w 1921 r.
Bryła zewnętrzna jest bardzo uboga w zdobienia, poza profilowanym gzymsem ciągnącym się wzdłuż całego budynku. Okna korpusu niewielkie, zakończone odcinkowo.
Jedynym elementem dekoracyjnym jest szczyt wschodni ujęty spływami i zakończony przyczółkiem w kształcie trójkąta, z lekko wklęsłymi połaciami, do którego dobudowana jest wieloboczna, podbita blachą wieżyczka na sygnaturkę z latarnią z baniastym zakończeniem, zwieńczona iglicą z chorągiewką z datą 1910. Szczyt przyłączonego prezbiterium również nawiązuje do form barokowych, ujęty jest też spływami, ale tym razem przyczółek jest półokrągły. Całość ładnie ze sobą harmonizuje i stanowi o jedności całej budowli.
Wnętrze nakryte jest płaskim, drewnianym stropem z zaokrąglonymi bokami.
W prezbiterium, natomiast, widzimy drewniane, kasetonowe sklepienie o silnie spłaszczonym łuku, który odpowiada koszowemu łukowi arkady tęczowej.
Ołtarz główny pochodzi z warsztatu Chrystiana Bernarda Schultza. Umieszczony w nim obraz jest z II połowy XIX wieku i ukazuje św. Jana Chrzciciela.
Ambona rokokowa...
ze stojącym Chrystusem na baldachimie.
Chór muzyczny drewniany również z rokokową dekoracją prospektu organowego.
Na północnej ścianie nawy wisi duży, barokowy krucyfiks z końca XVII wieku.
W kruchcie pod wieżą drugi, bardzo interesujący, stanowiący przykład dobrej sztuki ludowej, czerpiącej inspiracje i interpretującej w swoisty sposób motywy barokowe.
W tejże kruchcie, przy drzwiach, granitowa kropielnica pamiętająca być może czasy średniowiecza.
Kościół otacza otynkowany płot z dwuspadowym daszkiem.
Świątynia usytuowana jest pośrodku wsi na niewielkim wzniesieniu w kręgu starych drzew oraz pozostałości cmentarza, gdzie stojące nagrobki, z niemieckimi inskrypcjami, w większości pochodzą z początku ubiegłego wieku.
Kościół ten można znaleźć mniej więcej w połowie drogi z Dobrego Miasta do Miłakowa.
Mariola Adela Karpowicz
Źródła:
Tadeusz Chrzanowski, Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii.
Tadeusz Chrzanowski, Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii.
