Po raz pierwszy wieś wzmiankowana w roku 1301, natomiast przywilej lokacyjny od Kapituły Warmińskiej otrzymała w roku 1305, w którym przewidziano również uposażenie kościoła. Kościół zbudowany został w I połowie wieku XIV, a pierwszy proboszcz wzmiankowany był w roku 1341. Wieża jest nieco późniejsza, bowiem dobudowano ją dopiero w II połowie wieku XIV.
W wieku XVII, w czasie wojen szwedzkich kościół splądrowano oraz prawdopodobnie zniszczono. W roku 1654 zbudowano prezbiterium (w miejsce dawnego, gotyckiego, chociaż i to nie jest pewne) w formach gotycyzujących. Rok 1713 przyniósł dużą przebudowę kościoła, m.in. dobudowano kruchtę północną,
bramę zewnętrzną...
oraz wykonano strop nawy, a w latach 1881-1884, w czasie renowacji, przeprowadzono regotyzację budowli (arch. Hilger Hertel z Münster) oraz dobudowę poligonalnego, pseudogotyckiego zamknięcia prezbiterium, które zostało przykryte wspólnym sklepieniem wraz ze starszą częścią chóru.
W 1945 roku nieznacznie zniszczony kilkoma pociskami artyleryjskimi, w latach następnych pieczołowicie odnowiony.
Świątynia jest budowlą murowaną z cegły o układzie wendyjskim w nawie, gotyckim w górnych kondygnacjach wieży. Na południowej oraz zachodniej ścianie występuje zendrówka ułożona w romby i zygzaki.
Kościół jest orientowany, jednonawowy z wieżą od zachodu i wydzielonym węższym prezbiterium, przy którym znajduje się zakrystia...
z przylegającą doń neogotycką, cylindryczną wieżyczką schodową z blaszanym, ostrosłupowym daszkiem.
Okna ostrołukowe w profilowanych obramieniach z formowanej cegły, którą wykorzystano również do ozdobnych maswerków (prezbiterium)
W nawie również ostrołukowe, ale dużo mniejsze i głęboko osadzone.
Z formowanej cegły wykonano również portal wieży z uskokowym obramieniem.
W południowej ścianie nawy zauważyłam zamurowane wejście z powtórzonym motywem portalu głównego.
Na szczycie wschodnim, który w większości zasłonięty jest przez prezbiterium, widoczne ostrołukowe i koliste blendy pochodzące z roku 1654.
Szczyt zachodni, schodkowy ze sterczynami i blendami pierwotnie realizowany był w całości, później przesłonięty został przez dobudowaną wieżę.
Budowlę spinają skarpy, rozmieszczone dość gęsto, z tym, że od strony południowej dwuuskokowe, zaś po stronie północnej o jednym uskoku.
Wieża w dolnej kondygnacji współczesna nawie, w górnej bez żadnego podziału. Widoczne są trzy ostrołukowe blendy, z tym, że w środkowej znajdują się parzyste okna oraz jedno szersze. W zakończeniu dolnej kondygnacji i w zwieńczeniu ozdobne fryzy opaskowe.
Szczyt wieży ozdabiają blendy różnej wielkości oraz schodkowe lizeno - sterczyny. Dach jest dwuspadowy zakończony metalowym krzyżem. Z trzech stron wieży wiszą nowsze zegary, które nadają się do renowacji.
Przed kościołem od zachodu barokowa brama z końca XVII lub początku XVIII wieku z przejazdem zakończonym łukiem półkolistym oraz po bokach dwiema furtami z tym samym łukiem. Nad bramą i furtami trzy uskokowo - spływowe szczyciki z niszami. W środkowej wisi krucyfiks z XIX wieku, a w dwóch pozostałych ozdobą są blendy.
Wewnętrzna część bramy jest bardziej interesująca... widoczne są wota z blachy z krzyżami oraz Narzędziami Męki, wyrobu ludowego z wieku XIX.
Patronka kościoła znalazła godne miejsce. Rzeźbę św. Katarzyny umieszczono bowiem nad głównym portalem.
Wewnątrz świątyni niestety nie byłam, a szkoda, bo jest ono jest wielce interesujące... Wrócę tu z pewnością, by to nadrobić.
Kościół w Płoskini jest w połowie drogi między Pieniężnem, a Braniewem. To dobrze zachowany gotycki kościół wiejski znajdujący się na tym obszarze. Charakteryzuje się harmonią proporcji, ciekawymi detalami oraz interesującą fakturą ceglanych murów.
Mariola Adela Karpowicz
Źródła:
Tadeusz Chrzanowski, Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii.
Andrzej Rzempołuch, Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich.